عذری برای تأخیر

هوش و فراستِ فوق العاده مقام معظم رهبری، از دوران کودکی زبانزد خاص و عام بود. ایشان از همان روزهای نخست زندگی، در مقاطع مختلف تحصیلی، امتیازاتی داشتند که آثار آن را امروز در تصمیم‏ها و تدبیرهای معظم له، به عیان می‏بینیم. ایشان از همان روزها، علاقه شدیدی به تحصیل داشتند؛ به طوری که با گذشت زمانی کوتاه، بین استادان خود موقعیت خاصی پیدا کردند و مورد توجه و حمایت آنان قرار گرفتند. یکی از استادهای ایشان در قم، آیت الله حائری یزدی بود که مهر و لطف وی به مقام معظم رهبری، برای همگان روشن بود. بعضی وقت‏ها، آیت الله حائری، ساعت‏ها وقت خود را صرف پاسخ دادن به سؤالاتِ مقام معظم رهبری و بحث و گفت و گوی با ایشان می‏نمودند. گاه قبل از درس عمومی استاد، بحث علمی- در جلسه‏ای خصوصی- به درازا می‏کشید که از ساعت شروع کلاس می‏گذشت و آیت الله حائری، هوش و استعداد فوق‏العاده ایشان را عذری برای تأخیر قرار می‏دادند. همه اینها، عواملی بودند که نبوغ فکری و علمی مقام معظم رهبری را عیان کردند و ایشان قبل از بیست سالگی به مقام بالایی از علم و فقاهت رسیدند و در آغاز جوانی به درجۀ اجتهاد نائل آمدند.[۱]