عده ای در سال های پایانی عمرشان هم به دنبال ثروت اندوزی و پست و مقام هستند

آیت الله محمدتقی مصباح یزدی عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم شب گذشته در حسینیه امام خمینی(ره)قم در ادامه شرح حدیث معراج، اظهار داشت: اهل آخرت، دنیا و آخرت برایشان یکی است؛ ما تا کنون می گفتیم زندگی انسان ۲ دوره دارد یکی دنیا که باید در آن کاشت و یکی آخرت که محل برداشت نتیجه است، پس این عبارت یعنی چه؟

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، وی در توضیح این عبارت، گفت: کسانی که اهل دنیا هستند که اصلا آخرت را قبول ندارند، اما کسانی که قبول دارند باید حسابی برای آن باز کنند؛ شاید بسیاری از ما حساب دنیا را نقد و آخرت را نسیه بدانیم، می گوییم حالا فعلا دنیا را بچسبیم و در آخر عمر می رویم مجاور یکی از حرم ها می شویم و توبه می کنیم.

برخی در آخر عمر هم برای پست و مقام دنیا تلاش می کنند
رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)افزود: عموم مردم این گونه اند که می گویند جوان است باید جوانی کند، این به نوبه خود گفتمانی بین مردم شده است؛ وقتی که پیر شد و پول هایی که جمع کرده را نمی داند چه کند، بخشی از آن را خرج امور عام المنفعه می کند البته اگر حرص دنیا بگذارد چراکه انسان هرچه پیرتر می شود حرصش به دنیا بیشتر می شود؛ کسانی را می بینیم که در آخر عمر هنوز هم فکر مال، ثروت و یا پست و مقام هستند.

نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری گفت: تا زمانی که دنیا در نزد ما نقد است دیگر فرصت به نسیه نمی رسد؛ وقت پیری و زمانی که نیروهایش ضعیف شد اگر بقایایی از ایمان مانده باشد یک سری کارهایی برای آخرتش هم می کند و یا در نهایت وصیت می کند که دیگران بخشی از مالم را صرف کارهای خیر کنید؛ این معامله ای است که ما با آخرت می کنیم.

برخی بندگان خدا دنیا و آخرت را نقد حساب می کنند
استاد اخلاق حوزه علمیه قم با بیان این که خدا بندگانی دارد که هم دنیا و هم آخرت را نقد حساب می کنند، ابراز داشت: اینها باور دارند به همان اندازه که دنیا واقعیت دارد، آخرت هم واقعیت دارد.

آیت الله مصباح یزدی با اشاره به تلاش پشت کنکوری ها و دانشجویان برای رسیدن به مدارج علمی، گفت: بسیاری از این افراد شبانه روز وقت خود را صرف درس خواندن می کنند تا در کنکور قبول شوند، ۱۲ سال درس می خوانند برای این آینده شغلی و بسیاری از خواسته های خود را در گرو تحصیلات می دانند؛ مخصوصا در حال حاضر که برخی حاضر نیستند با کسی که مدارک علمی بالایی ندارد، ازدواج کنند.

وی افزود: این جوانان گعده های دوستانه، مهمانی های بستگان و بسیاری از لذت های دیگر را کنار می گذارند؛ برای چنین فردی دوران تحصیل و پس از آن حکم راهی است که باید طی کند و به مقصد برسد، این دو بخش زندگی برایشان مساوی است؛ رشته ای است که از دوران تحصیل آغاز و به دوران شغل، درآمد، پست و مقام ختم می شود.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با اشاره به این که ما نیز باید نسبت به دو دوره زندگی دنیا و آخرت خود چنین نگاهی داشته باشیم، گفت: کسانی که ایمانشان ضعیف است چنین دیدی نسبت به آخرت ندارند؛ هم دنبال آن هستند که پول بدست آورند، دیگران به آنها احترام بگذارند و گاهی هم برای آخرت کاری انجام می دهند، اگر ماه رمضان شود ختم قرآنی دارند اما محور کارهایشان برای دنیا است.

دنیا و آخرت یک فرآیند واحد و پیوسته است
رییس مؤسسه امام خمینی(ره) با اشاره به عبارت«عُقْبَى الدَّارِ»بیان داشت: این تعبیر حداقل ۲ بار در سوره رعد آمده است؛ یکی از عواملی که تحولی در زندگی من ایجاد کرد تفسیری بود که علامه طباطبایی از این عبارت ارائه کرد؛ می گفت آخرت دنباله این دنیا است و دو زندگی مجزا نیست.

نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری در توضیح بیشتر این مطلب گفت: کشاورز از زمانی که زمین را شخم می زند تا برداشت محصول، کارهای متنوعی انجام می دهد اما همه اینها یک دوره کار است؛ اما برای ما دنیا یک حسابی دارد که همین چیزهایی است که می بینیم مانند اقتصاد، سیاست، تجارت و صنعت و یکی هم این که می گویند بهشت و جهنمی است، در آنجا هم خدا بزرگ است و اگر کارمان درست نشد در نهایت امام حسین(ع)شفاعت می کند بنابراین نباید غصه آنجا را بخوریم.

استاد اخلاق حوزه علمیه قم تصریح کرد: چنین نگاهی نداریم که زندگی ما از دنیا آغاز می شود و نقطه پایانی ندارد«خَالِدِینَ فِیهَا أَبَداً»و سرنوشت آن زندگی ابدی را همین زندگی دنیا تعیین می کند؛ کارهای دنیا مقدماتی است برای این که به آنجا برسیم، البته همه ما این مطلب را قبول داریم اما به صورت ضعیف، چراکه دنیا در نظرمان مهم تر از آخرت است.

آیت الله مصباح یزدی با بیان این که دنیا و آخرت یک خط حرکت و فرآیند یکپارچه است، گفت: یک بخش این پروسه را در دنیا و با اختیار خود کار می کنیم و بخش دیگر برداشت می کنیم.

بندگان خاص خدا در این دنیا آخرت را می بینند
وی در تفسیر دیگری که از این بخش روایت قدسی می توان برداشت کرد، ابراز داشت: برخی از بندگان خدا در همین دنیا آخرت را می بینند؛ اگر روایت های متعددی که در این زمینه وجود دارد نبود شاید خیلی این مطلب را باور نمی کردیم.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم به داستان زید بن حارثه اشاره کرد و گفت: روز پیامبر(ص) دید که روی او زرد و چشمانش گود رفته است، پرسید چگونه صبح را آغاز کردی؟ گفت با یقین صبح کردم، حضرت فرمود هر چیزی نشانه ای دارد، علامت یقین تو چیست؟ گفت شب ها از نگرانی عالم آخرت خوابم نمی برد، میل به غذا و لذت های دنیایی را از من گرفته و شب ها را به گریه و عبادت می گذرانم.

رییس مؤسسه امام خمینی(ره) ادامه داد: اگر اینجا اشتباهی انجام دهیم قابل جبران است اما در آن دنیا دیگر نمی شود کاری را جبران کرد؛ پیامبر(ص) فرمود راست می گویی این علامت یقین تو است، سعی کن این حالت را در خود حفظ کنی؛ عرض کرد دعا کنید من به شهادت برسم، پس از دعای رسول خدا(ص) در جنگی که پیش آمد او جزو نفرات اولی بود که شهید شد.

نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری به روایت دیگری اشاره کرد و گفت: کسانی در نزد معصومین ادعا می کردند که ما می شناسیم افرادی را که الان در جهنم هستند؛ پیامبر(ص) نیز در سفر معراج بسیاری را در حال عذاب دید از جمله کسانی را که از زبانشان در فضای جهنم آویزان شده بودند؛ اینها معنای دقیق تری از یکی دانستن دنیا و آخرت است.

پذیرش پست و مقام اگر برای خدا باشد ارزشمند است
استاد اخلاق حوزه علمیه قم توصیه کرد: جا دارد که ما بیشتر در مورد آخرت فکر کنیم و رفتارمان را تغییر دهیم و همه فکر خود را معطوف دنیا و پست و مقام نکنیم؛ اگر فعالیتی در این زمینه انجام می دهیم برای این باشد که خدا دوست دارد و بر ما تکلیف کرده است.

آیت الله مصباح یزدی افزود: اگر این گونه باشیم قبول سلطنت و خلافت هم خوب است؛ مانند حضرت سلیمان(ع) که سلطنت را برای خود نمی خواست و یا امیرالمؤمنین(ع) که پس از قبول خلافت فرمود حکومت بر شما برای من از لنگه کفش پاره هم بی ارزش تر است، مگر این که حقی را احیا کنم، ظلمی را از مظلومی رفع کنم، خدا اینها را دوست دارد بنابراین من هم این کارها را دوست دارم.

وی گفت: در زمان ما نیز هستند کسانی که بنا بر وظیفه شرعی مسؤولیت های بسیار سنگینی را می پذیرند اگر این کارها اطاعت از فرمان خدا نبود، رهایش می کردند؛ خدا به ما معرفت دهد که قدر این افراد را بدانیم و شکر این نعمت را بجا آوریم.