إنَّ صلواتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین

من در این بیست و دو سالی که از انقلاب می‎گذرد و به طور مستمر خدمت ایشان می‏رسیدم، چیزی ندیدم از ایشان که بتوانم آن را حمل بر معصیت کنم یا مثلاً حمل بر صفات غیر اخلاقی کنم. مثلا یک وقت غروری، کبری و چیزهایی که خلاصه در کتبهای اخلاقی ما هست و باید همه از آنها پرهیز کنیم، من ندیدم، آنچه بنده در این دیدارها و رفت و آمدها دیدم، همین رضای خدا و مخلصانه برای خدا کار کردن و ایمان قوی به حقّانیت اسلام، اینهاست؛ یعنی واقعاً اعتقاد به این که «این عالم محضر خداست» در وجود ایشان احساس می‎شود که هر چه بگوید«إنَّ صلواتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین»[۱] در رفتار و گفتار ایشان مشهود بوده است.[۲]