عشق به شهادت پایین ترین درجه محبت الهی است

آیت الله محمدتقی مصباح یزدی رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) شب گذشته در دفتر مقام معظم رهبری در قم پایین ترین مرتبه محبت نسبت به خدا را لازمه ایمان دانست و در تبیین آن اظهار داشت: کسانی هستند که عاشق شهادتند و از خدا می خواهند که جانشان را فدای اسلام کنند این کمترین مرتبه محبت است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، وی با اشاره به آیه ۲۴ سوره توبه، گفت: اگر انسان والدین، همسر، فرزندان، کسب و کار، مسکن و کاخ خود را بیشتر از خدا دوست بدارد، آنجا که می خواهد به جهاد برود این محبت ها مانع می شود و نمی گذارد؛ این خطرناک است و تهدیدی برای سعادت فرد محسوب می شود.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم افزود: مواظب باشید؛ هیچ چیز را نباید بیشتر از خدا دوست داشت این مرتبه از محبت لازمه ایمان است و کمتر از این نیاز به هشدار دارد؛ کسانی هستند که محبت شان نسبت به خدا بسیار بالاتر از آمادگی برای اهدای جان است.

محبت بالاترین انگیزه برای حرکت در مسیر قرب الهی است

استاد اخلاق حوزه علمیه قم محبت الهی را بالاترین انگیزه برای گام برداشتن در مسیر تقرب به خدا دانست و گفت: اگر انسان خدا را دوست داشته باشد تلاش می کند که به او نزدیک شود و به تکامل برسد؛ سیر محبت الهی تدریجی و طولانی مدت است و باید تلاش کرد و زحمت کشید، این گونه نیست که با تزریق یک آمپول بتوانیم همچون حضرت ابراهیم(ع) به خدا عشق بورزیم.

آیت الله مصباح یزدی با بیان این که محبت نیز دارای مراتب بسیاری است، ابراز داشت: همه مؤمنین به اندازه خود نسبت به خداوند محبت دارند اما محبت ما با محبت انبیاء و اولیای الهی قابل مقایسه نیست؛ حداقل میزان محبت برای ما مشخص است اما حد نهایی آن معلوم نیست، اگر کسی بگوید این مراتب بالقوه بی نهایت هستند حرف غلطی نیست.

وی در تشریح مراتب بالای محبت، گفت: حضرت شعیب(ع) به قدری گریه کرد که چشمانش نابینا شد و خداوند وی را شفا داد، این ماجرا سه بار تکرار شد و آخرین بار خداوند فرمود اگر از ترس جهنم گریه می کنی آن را برتو حرام کردم، اگر در آرزوی بهشت است، هرجای آن که می خواهی سکنی بگزین، حضرت در پاسخ گفت من تنها برای دوست داشتن تو و رسیدن به لقای تو می گریم؛ خداوند در پاسخ به این محبت ۱۰ سال موسی(ع)، کلیم خود را خادم ایشان کرد.

نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: حضرت ابراهیم(ع) نیز نیمه شبی در بیابان همراه گله گوسفندانش بود که ندای جبرائیل را شنید که نام خداوند را برد، آن چنان روحش ابتهاج یافت که حاضر شد تمام گوسفندانش که همه دارایی اش بود را بدهد تا یک بار دیگر نام محبوش را بشوند؛ ما نمی فهمیم لقای الهی چیست و چطور می شود انسان برای شنیدن نام خدا تمام هستی اش را بدهد.

رییس مؤسسه امام خمینی(ره) گفت: اگر باور کنیم چنین محبت هایی ممکن است، کمال حقیقی و ارزش واقعی انسان رسیدن به چنین مقامی است و انبیاء آمده اند که ما را به این راه که خودشان پیموده اند دعوت کنند پس باید ما نیز طالب آن جایگاه باشیم و برای نزدیک تر شدن به آن تلاش کنیم؛ هر کس به اندازه ایمانی که در این زمینه دارد سعی می کند بهره ای از این حقایق ببرد.

تلاش برای رسیدن به محبت الهی در تضاد با انجام وظایف اجتماعی نیست

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با تأکید بر این که تلاش برای رسیدن به محبت الهی هیچ منافاتی با انجام وظایف اجتماعی ندارد، خاطرشان کرد: بت شکستن و در آتش افتادن حضرت ابراهیم(ع) نیز در مسیر محبت الهی بود؛ در روایت داریم وقتی محبت خدا بر دل مؤمنی طلوع کند وی را از هرچیزی که مانع رسیدن به خدا باشد باز می دارد.

آیت الله مصباح یزدی در پاسخ به این پرسش که چه کنیم با وجود همه اشتغالات و گرفتاری های دنیا محبت و ارتباط مان با خدا برقرار باشد؟ گفت: اگر می خواهیم اموال، پست و مقام، ما را از این راه باز ندارد باید همه چیز را فراموش کنیم یعنی کاری را به طور مستقل و با هدف رسیدن به آن انجام ندهیم.

وی محبت انبیاء و اولیای الهی را شعاعی از محبت خدا دانست و بیان داشت: ما امام حسین(ع) را دوست داریم به این دلیل که بنده خدا است؛ آنهایی که برای زیارت سیدالشهدا(ع) جانشان را می دادند به این خاطر بود که ایشان را بنده شایسته خدا می دانستند.

کسب معرفت نیازی ضروری در مسیر محبت الهی است

نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری با بیان این که برای پیمودن مسیر محبت الهی نیاز به کسب شناخت و معرفت است، گفت: همه کمالات دست خداوند است و باید خودش افاضه کند اما ما نیز باید زمینه اش را در خود ایجاد کنیم؛ انسان تا یک چیز را نشناسد، دوست نخواهد داشت و از طرف دیگر تا چیزی را دوست نداشته باشد به دنبال شناخت آن نخواهد رفت.

این استاد حوزه و دانشگاه در پاسخ به این که معرفت مقدمه محبت است و یا عکس این رابطه برقرار است؟ اظهار داشت: کمالات و ارزش های انسانی غالبا رابطه زیگزاکی دارند مانند رابطه ایمان و عمل یعنی ابتدا ایمان ضعیفی پدید می آید و به مقتضای آن عملی انجام می شود که ایمان را تقویت می کند و این دور ادامه پیدا می کند.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ادامه داد: رابطه بین معرفت و محبت نیز به این شکل است یعنی خداوند مرتبه ای از معرفتش را عنایت می کند اگر فرد درست استفاده کند محبت پیدا می کند و با ادامه این روند کم کم مراتب بالای محبت و معرفت را به وی می دهد.

تکامل بندگی در گرو تقویت معرفت است

استاد اخلاق حوزه علمیه قم با تأکید بر این که باید راه کسب محبت را بیاموزیم، افزود: برای ادامه این راه، تکامل بندگی و کسب همه ارزش های الهی نیازمند به تقویت معرفت هستیم بنابراین شرط لازم برای کسب محبت الهی، شناخت است.

آیت الله مصباح یزدی با بیان این که علم و معرفت علت تامه برای رسیدن به کمال و محبت نیست، گفت: اینها زمینه را فراهم می کنند اما به شرط آنکه خواسته، اراده و همت خود را نیز با آن همراه کنیم در غیر این صورت ممکن است اثر معکوس بگذارد.